اثربخشی آموزش تاب‌آوری بر بهبود کیفیت زندگی پرستاران

مقدمه: شغل پرستاری به دلیل ماهیت حرفه‌ای خود، طاقت‌فرسا و دارای استرس و چالش‌های فراوان است، طوری‌که کیفیت زندگی پرستاران را تحت تأثیر قرار می‌هد. لذا؛ حفظ و ارتقاء تاب‌آوری وکیفیت زندگی آنها توسط مدیران پرستاری مهم است. هدف: تحقیق حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش تاب‌آوری بر بهبود کیفیت زندگی پرستاران انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک طرح شبه‌آزمایشی از نوع گروه‌های نابرابر که به صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل انجام شد. در این مطالعه از بین پرستاران یکی از بیمارستان‌های تهران که داوطلب شرکت در این پژوهش بودند، مطابق با معیارهای ورود 32 نفر انتخاب شدند و بطور تصادفی به دو گروه 15 و 17 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. از هر دو گروه قبل از شروع مداخله پیش‌آزمون گرفته شد و سپس گروه آزمایش طی 10 جلسه، آموزش هفتگی دو ساعته تاب‌آوری قرار گرفته و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. کیفیت زندگی هر دو گروه قبل از انجام مداخله، پس از آن و 4 هفته پس از اتمام مداخله، توسط پرسشنامه‌های کیفیت زندگیWHO مورد سنجش قرار گرفت. آنالیز آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و شاخص‌های آماری توصیفی و تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) انجام شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که تفاوت میزان نمرات پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پس‌آزمون- پیگیری کیفیت زندگی بین گروه‌های مورد پژوهش معنادار بود، یعنی آموزش تاب‌آوری بر بهبود کیفیت زندگی پرستاران مؤثر است (0/05≥P). این نتایج در مرحله پی‌گیری (4 هفته بعد) نیز به همین صورت حفظ شد. نتیجه‌‌گیری: مدیران پرستاری می‌توانند برای ارتقای سطح کیفیت زندگی پرستاران می‌توان از الگوی آموزش تاب‌آوری استفاده نمایند. برنامه آموزش تاب‌آوری این مطالعه می‌تواند برای سوپروایزران آموزشی یک راهنمای عملکردی باشد.